بسم الله الرحمن الرحیم

وذکر فان الذکری تنفع المؤمنین

امروزه در جامعه اسلامی ما رسانه ملی و یا به قولی صدا و سیما و به خصوص سیما، نقش پررنگی را در تأثیرگذاری بر روی فرهنگ و تربیت دینی ایفا می کند. امروزه تلویزیون پر مخاطب ترین رسانه در سرتاسر جهان و همچنین در ایران است. کمتر کسی پیدا می شود که فراخور حال و سلیقه خویش به این جعبه جادویی مراجعه نکند و پیگیر برنامه ای در آن نباشد. بیشترین مخاطبان تلویزیون مردم عادی به خصوص جوانان و نوجوانان هستند و در میان برنامه های تلویزیونی نیز سریال ها، پر مخاطب ترین محصولات به شمار می روند.

گرچه تلویزیون و برنامه های ارائه شده در آن ناشی از فرهنگ جامعه و مطابق با آداب و رسوم و اعتقادات مردم آن جامعه است اما خود نیز به عنوان یک ابزار قوی، ناقل فرهنگ است.

در جامعه ی اسلامی که غایت و هدف مردم و حاکمان باید همان هدف خداوند از خلقت یا به عبارت قرآن عبودیت، باشد؛ نهادهای فرهنگی نیز باید در راستای این هدف مهم قدم بر دارند. وظیفه رسانه ملی به عنوان نهاد فرهنگی در جامعه اسلامی، ترویج فرهنگ دینی در قالبی زیبا و پسندیده است.

محصولات رسانه ای در یک جامعه ی دینی را نمی توان به محصولات دینی و غیردینی تفکیک کرد. چراکه اساسا در جامعه اسلامی رسانه باید اسلامی باشد. پس تمام محصولاتی که ارائه می دهد باید اسلامی باشد. تفکیک این دو از هم، همان سکولاریسم است. البته دینی و اسلامی بودن برنامه های رسانه ای به این معنی نیست که در هر    برنامه ای آیه و روایت خوانده شود و یا برای هر موضوعی ارتباطی درست یا نادرست با دین بیان شود  بلکه منظور این است که مدیریت برنامه سازی در رسانه ملی باید بر عهده کسانی باشد که با دین آشنایی کامل دارند و افرادی متعهد به دین و متخلق به آداب اسلامی هستند. فرض کنید در رسانه، برنامه ای ساخته و ارائه شود که موضوع دینی هم دارد ولی سازندگان و عوامل آن افراد دینداری نیستند، آیا این برنامه می تواند تأثیر مثبت بر روی مخاطب داشته باشد؟

واما یک سؤال: آیا سریال های تلویزیونی در رسانه ملی که پر مخاطب ترین برنامه در این رسانه هستند، دارای محتوای دینی می باشند و تأثیر مثبتی بر جامعه دارند؟...

ادامه مطلب...